Colca canyon

Verder met m'n vorige verhaal! We kwamen aan op het verzamelpunt, waar we de mensen ontmoetten waarmee we de trail zouden lopen. Het was een leuk gezelschap met Engelsen, Fransen, een Belgische, en Duitsers. En toen ging het toch echt beginnen! Een heel lang dun paadje naar beneden de canyon in. Het was een pas met veel stenen, en behoorlijk stijl naar beneden. We hadden dus al snel door dat het echt niet gemakkelijk zou zijn, helemaal niet in de hete zon. Je moest erg goed uitkijken waar je liep, en proberen om niet uit te glijden. In onze groep zat ook een wat ouder Engels stel. Ze leken vrij fit en goed voorbereid, dus we hadden geen problemen verwacht. Maar het stel kwam meteen al op achterstand. De rest van de groep ging gestaag door. Op een gegeven moment kreeg ik last van m'n tenen aangezien ik steeds wat naar voren schoof in mijn schoen aangezien we flink stijl naar beneden moesten. Stom, stom had ik m'n nagels nog maar wat korter moeten knippen, aangezien een meisje van het huis dit ook al had gehad. Maar goed, gewoon maar doorgaan, en verder naar benenden. Het uitzicht was overigens prachtig, en dat maakte de zware tocht een stuk leuker. Uiteindelijk kwamen we uitgeput aan bij het rustpunt. Hier was schaduw, en kon je wat drinken kopen. We plofte uitgeput neer, en begonnen aan onze snacks. Ondertussen maakten we ons wel zorgen om het oudere stel, aangezien we nog een flink stuk voor de boeg hadden, en we niet zoveel zin hadden om lang te wachten voordat we door konden gaan. Na contact met onze gids te hebben gehad die bij het oudere stel was, mochten we alleen doorgaan naar de lunchplaats. Dit was maar iets van een half uur lopen door een erg mooie omgeving, veel groener en met meer schaduw. En het belangrijkste, het grootste stuk was gewoon plat. Dus we kwamen daar vrij snel aan, en na even te hebben gewacht tot een andere groep weg was kregen we een lunch. Dit smaakte erg goed (we kregen soep en rijst en aardappelen met alpaca ;) toen wij klaar waren met de lunch kwam het Engelse stel aan samen met onze gids. Ze zagen er ontzettend uitgeput en uit! De gids vertelde ons dat er muilezels geregeld zouden worden om ze het resterende stuk naar beneden te brengen. De travel agency was blijkbaar niet helemaal eerlijk geweest, en had hun verteld dat het wel meeviel.. Wij waren wel opgelucht want dat konden we in ieder geval in een wat sneller tempo verder, en zo nog een beetje op tijd aankomen bij het hostel onderin de canyon. Tja, dat hadden we verkeerd gedacht.. Een Duits meisje had namelijk meteen al last van haar knie. Dus elke keer nadat we een stuk gelopen hadden, moesten we zo'n 5 minuten wachten tot zij weer was aangesloten. Dit was erg frustrerend want we wilden graag doorlopen. Maar ja, je kunt er niet veel aan doen, want ze kon moeilijk weer terug gaan, en ze was ook zo koppig dat ze graag door wilde gaan. Dit stuk was wat gevarieerder dan het eerste stuk, en we moesten soms omhoog, en soms omlaag. Ook hier waren er weet erg steile stukken bij, waarbij je of soort van moest klimmen, of erom moest denken dat je niet uit gleed naar beneden. Soms liepen we ook op een erg smal paadje pal naar de afgrond, erg spannend! Ondertussen stopten we nog bij een lokaal huis (je zou er maar wonen! De bewoners van de canyon leven van het land en het toerisme, en gebruiken voornamelijk natuurlijke medicatie, aangezien de dichtstbijzijnde stad vele uren reizen is). Hier werden ons door de gids wat planten en fruit laten zien. Ook liet hij een natuurlijke kleurstof zien van een cactus waarna we hiermee strepen op ons gezicht tekenden, een mooi gezicht! Aangezien er ook een Belgische fysiotherapeut was kon die mooi even naar het meisje haar knie kijken, en die even masseren. Vervolgens gingen we weer verder, ondertussen droeg een Franse jongen de rugzak van het meisje met de blessure, dus hij had het ook extra zwaar met twee tassen. Hoewel ze zei dat haar knie een stuk beter voelde, ging het snel weer achteruit.. We hadden nog een paar uren te gaan en het was al een uur of 3. Uiteindelijk kwamen er op het laatste stuk, wat weer een zigzag paadje naar beneden was. Samen met een paar anderen ben ik naar beneden gegaan, en hebben we de rest achter gelaten aangezien we de plaats waar we zouden overnachten al konden zien liggen beneden. Het Belgische meisje, en Franse jongen en ik zijn behoorlijk snel naar beneden gegaan aangezien er graag voor het donker er wilden zijn. Gelukkig, net toen het begon te schemeren kwamen we uitgeput en bezweet aan bij een hostel. Het eerste wat we zagen was een mooi zwembad, dus de Belgische en ik besloten onze Bikini aan te trekken en er in te springen. Wat was dat lekker om even af te koelen! De Fransman was ondertussen zo slim om even te vragen of we bij het goede hostel waren, niet dus haha. We hebben ons afgedroogd en schone kleren aangetrokken, en liepen in het donker naar een ander hostel. Dit hostel zag er een stuk minder goed uit, maar bleek wel de juiste te zijn. Ondertussen waren de anderen gelukkig ook aangekomen, en die lagen net in het zwembad. Ons zwembad was echter een heel stuk mooier, dus we hadden er geen spijt van dat we in de verkeerde waren gesprongen :p We konden ook onze kamer bekijken, wij waren met z'n vieren en hadden een vierpersoons kamer. De kamer was heel erg basic met beton op de vloer en het dak aan de zijkanten open, maar de bedden waren best goed :p we hebben wat gegeten en daarna nog heel even gezeten en wat gedronken. We waren allemaal doodop! Ook moeten we die avond bedenken of we de volgende dag te voet weer omhoog wilden, of met muilezels. Uiteindelijk hebben we toch maar gekozen voor de muilezels :p het was volgende de gids nog een erg zwaar stuk, en dan hoefden we ipv 5 uur pas om 6 uur weg ;) Aan de ene kant vond ik dat ik zelf omhoog moest lopen aangezien ik me nog wel goed voelde, en alleen last van mijn tenen had bij het naar bendeden gaan. Maar ja ik vond de ezels ook wel een leuk avontuur, wat een suutsje! We zijn dus op tijd op bed gegaan, en ik heb behoorlijk goed geslapen, en voelde me daardoor behoorlijk goed de volgende dag. Toen gingen we op de ezels! We waren met een behoorlijke groep, de meeste hadden voor muilezels gekozen. Het Engelse stel had zich ondertussen ook weer bij ons gevoegd, nadat ze de vorige avond pas om 11 uur 's avonds waren gearriveerd aangezien ze nog lang op de ezels hadden moeten wachten.. Ze waren ontzettend bang geweest om op de ezels in het donker naar beneden te gaan. En ze waren zelfs een keer een boom ingereden haha, echt niet fijn dus in het donker! De rit naar boven op de ezels verliep soepel en ik vond het erg leuk! Het was echt behoorlijk steil, en je moest je goed vasthouden, maar ik kon wel optimaal van het uitzicht genieten! Ik vond het wel een beetje sneu voor de ezels, want die hadden het zwaar en moesten zo nu en dan even op adem komen. Na ruim een uur kwamen we boven alweer aan. De wandelaars volgden al snel, en hadden het het dus in zo'n twee uren gedaan. De gids had nogal overdreven over hoe lang het zou duren en hoe zwaar het was! Waarschijnlijk wilde hij niet weer dat iemand het niet aankon waardoor het alweer veel langer zou duren haha. Vervolgens gingen er ontbijten (dat hadden we dus nog niet gehad) en daarna door naar de thermale baden. Het was heerlijk om even in het warme water te zitten en onze spieren wat rust te gunnen. Helaas begon het onder mijn teennagel te bloeden, dus die gaat er waarschijnlijk af vallen... En toen eindelijk weer terug naar huis! Heerlijk om weer in ons eigen bedje te slapen, helaas wel de volgende ochtend weer om half 8 aanwezig zijn in het ziekenhuis. Maar het was een geweldige trip en ik had het zeker niet willen missen!!
Nog even over het voetbal van gisteravond. We hadden een plekje gereageerd aan de plaza op een balkon om te eten, en hadden op deze manier een mooi uitzicht op de grote menigte die zich op het plein verzamelde om de wedstrijd op een scherm te kijken. Bijna iedereen was verkleed en in opperbeste stemming. Het was lang geleden dat peru zo goed speelde. Wij konden de wedstrijd kijken op een scherm in het restaurant samen met de andere gasten waarvan een groot deel ook verkleed was in rood en wit. Het was een ontzettend spannende wedstrijd en peru had een aantal goede kansen. We hebben heel hard aangemoedigd! Si, se puede! Si, Helaas kwam Colombia op een 1 0 voorsprong. Peru maakte echter de gelijkmaker en iedereen ging helemaal uit zijn dak, zo leuk! Helaas lukte het peru niet om nog eentje te maken, en nu moeten ze naar de play offs, de Peruvianen waren hier echter best wel blij mee, en ik hoop dat het ze lukt om door te gaan! Daarna zijn we nog de stad in geweest, waar het erg druk en gezellig was! We hebben de gedanst, en gedronken, er is een telefoon kwijtgeraakt en iemand is op glas gaan staan. Een onvergetelijke avond dus, maar wel erg jammer van de telefoon, hij is tot op heden niet gevonden .. Met de voet van het meisje dat in wat glas was gaan gaat het gelukkig prima. De volgende ochtend ben ik samen met een ander meisje weer braaf naar het ziekenhuis gegaan, de rest is maar thuisgebleven haha. Ik ga vanavond lekker een avondje Netflix doen, op tijd op bed, morgenochtend nog even werken, en dan lekker weekend!